Wyobraźcie sobie takie zdarzenie:

Czwartek, godzinie 17:30, dostaję telefon:

- Pan Dawid Stefaniak? – Kobiecy głos w słuchawce brzmi bardzo niespokojnie.

- Tak, przy telefonie. – Odpowiadam zdziwiony.

- Panie Dawidzie, dzwonię do Pana, ponieważ znaleźliśmy Pana firmę szkoleniową w naszej bazie. Mamy bardzo pilną sytuację – w dniu jutrzejszym (piątek) rozpoczyna się weekendowe szkolenie certyfikacyjne na asesora i organizatora ośrodka Assesment Center/Development Center a trener, który miał je prowadzić miał poważny wypadek. Mamy jedną kursantkę, której bardzo zależy na szkoleniu i muszę znaleźć kogoś w zastępstwie. Bardzo proszę o pomoc!

- Proszę Pani, jest Pani świadoma, że mam bardzo mało czasu na napisanie programu? Macie jakiś konspekt, który możecie mi wysłać? I co ważniejsze, jaką stawkę proponujecie?

- Panie Dawidzie, wyślę Panu konspekt programowy na adres e-mail, co do stawki jest to XX zł / godzinę. Szkolenie trwa 15 godzin zegarowych.

- Dobrze, proszę o przesłanie konspektu, w ciągu 30 minut podejmę decyzję i skontaktuję się z Panią.

- Dziękuję! – rozłącza się.

Odkładam telefon, siadam do laptopa i zanim zdąży do mnie dojść mail, sprawdzam stronię internetową tej firmy oraz reklamę rzekomego kursu. Mają jedną kursantkę, a kurs kosztuje na ich stronie XXXX od osoby! (nie chcę podawać stawek ze względu na chęć zachowania anonimowości zarówno firmy jak i kursantki, jednak liczba X mówi o tym ilu cyfrowa jest cena).

Myślę sobie: „Okej, mają tylko jedną osobę i zarabiają na niej XXXX – jeśli policzymy moją stawkę XX razy 15 godzin, to mamy i tak liczbę czterocyfrową – nie jest to najlepsza stawka za szkolenie dwudniowe (moje szkolenia nie są najtańsze), ale po pierwsze: czasem opłaca się wejść do jakiejś firmy za mniejsze pieniądze, żeby później zyskać dobrego i wiernego Klienta, który będzie zadowolony i zdecyduje się na dalszą współpracę, a po drugie – i tak są stratni na tym szkoleniu, więc więcej u nich nie wynegocjuję. No może uda mi się podnieść cenę o 200-300 złotych, bo zadanie jest naprawdę ekstremalne i nieuczciwe byłoby pracować za tak niską stawkę, ale to wszystko co mogę zrobić. Do dzieła więc!”

W międzyczasie przychodzi konspekt – rzucam okiem – czeka mnie trochę pracy nad zaprojektowaniem ćwiczeń, ale jeśli usiądę do tego teraz, to w ciągu kilku godzin program powinien być gotowy. Oddzwaniam do miłej Pani z firmy szkoleniowej i mówię:

- Proszę Pani – zgadzam się, ale pod jednym warunkiem – zapłacicie Państwo o 300 złotych więcej. Ja wystawiam fakturę z 7 dniowym terminem płatności na konkretną kwotę i nie podpisujemy żadnych umów o dzieło. Czy takie warunki Państwu odpowiadają?

- Zapytam przełożonego panie Dawidzie – za chwilę oddzwonię.

Oddzwania i zgadza się na moje warunki. Świetnie! Jest kolejne ciekawe wyzwanie, zlecenie i możliwe, że dobry początek dalszej współpracy.

Następnego dnia stawiam się o umówionej godzinie, odbieram klucze, otwieram salę i…widzę niesamowity…wszechogarniający SYF. Obrzydliwa, brudna sala, pełna kartonów z czajnikami, odkurzaczem, materiałami z kursu księgowego, nieumytymi kubkami...No po prostu dramat…Zero kateringu, tylko trochę herbaty i kubek cukru…Ale ta kursantka się wkurzy jak przyjdzie (pomyślałem) – zapłaciła za kurs XXXX to bardzo dużo – w tej cenie sala mogłaby być lepsza. No ale nic. Trzeba wykonać robotę.

Przyszła uczestniczka – zmienię jej imię – niech będzie Ewa. Pracowałem z Ewą pierwszego i drugiego dnia bardzo sprawnie – dobrze prowadziło mi się kurs. Kiedy już przełamane zostały bariery i mogliśmy swobodnie rozmawiać, na koniec trzeciego dnia zapytałem:

- Ewa, mogę Cię o coś zapytać? Czy ty musiałaś coś dopłacać za to, że jesteś sama na tym kursie?

- Tak – jej mina nagle zrzedła – Zapłaciłam za to szkolenie trzykrotność normalnej ceny.

- Że co?! Zapłaciłaś 3XXXX ????

- Dokładnie…i powiem Ci szczerze, że jak zobaczyłam salę i materiały, to wewnętrznie byłam wściekła. Bo w tak dużej cenie spodziewałam się czegoś lepszego. Całe szczęście, że uratowałeś to swoim szkoleniem, bo było naprawdę świetne.

Zrobiło mi się miło z powodu komplementu, ale równocześnie poczułem się źle. Po pierwsze dlatego, że dotarło do mnie, jak dużo ta jedna osoba musiała zapłacić za to, żeby się ze mną przeszkolić, a po drugie,  poczułem się oszukany – przez firmę, która mnie zatrudniła. Podjąłem decyzję na temat tego jaką zaproponować im stawkę z myślą, że i tak są stratni, że ratują honor organizując szkolenie dla tej dziewczyny (przekładali je już 2 razy). Tymczasem oni wzięli trzykrotność stawki, a więc ja odwaliłem za nich całą robotę, w brudnej obskurnej Sali, straciłem na to weekend i dużo czasu na przygotowanie programu, a oni chapnęli 70% ceny zlecenia. Nieładnie…

Trener jednak mądry jest po szkodzie. Następnym razem o wiele dokładniej zorientuję się w sytuacji zanim zdecyduję się na uratowanie jakiejś firmy przed klęską swoim „szkoleniem ostatniej szansy” – czasem mam zdecydowanie za miękkie serce.

A jak się skończyła ta sytuacja? Ewa otrzymała moją wizytówkę i informację, że jak następnym razem będzie chciała się przeszkolić to niech bezpośrednio kontaktuje się ze mną – zaoszczędzi w ten sposób kupę pieniędzy. Chytry dwa razy traci – myślę, że Owa Firma Szkoleniowa straciła Klienta, ja natomiast zyskałem nowego.